Finally in Bosnia

31 maart 2012
Toch maar enkele uurtjes extra geslapen en samen met Joris op 1 april om 06:00 naar Bosnië vertrokken met de auto.
Volgeladen alsof we gingen emigreren, maar merendeel van de spullen waren toch echt bestemd voor de Instelling Zavod Drin te Fojnica.
Mijn deken, kleding, shampoo en 46 sneakers hier los van zien graag….
Lange reis, erg rustig onderweg, dus die ferrari van mij had geen last van concurrentie, toch wel fijn als je ongeveer 8 uur door Duitsland moet rijden…
Besloten om in Zagreb (Kroatië) te overnachten, de 1000 km die we al afgelegd hadden waren voldoende, en na een drukke week ook wel genoeg voor 1 dag.
Heerlijk geslapen in een bed waar je geen last van jeukende beestjes had, gelukkig verkopen ze in Bosnië ook hondenshampoo. Werkt perfect !!
2 april om 10:00 vertrokken vanuit Zagreb om de resterende 500 km af te leggen om eindelijk weer “thuis” te komen in Bosnië.

Fijn dat ik mijn auto weer open mocht doen bij de douane, maar lief lachen, zeggen dat je voor Zavod Drin komt, en een fles vodka aan de douane geeft, doet wonderen. (laatste natuurlijk niet he, die was al op helaas….)

Vanaf de grens naar Sarajevo met een temperatuur van 18 graden, veel te zien, vooral door het gebied waar Arkan Tiger tijdens de oorlog veel nare dingen heeft gedaan met zijn mannen. Indrukwekkend, ook voor mij weer, maar vooral voor Joris. En dan eindelijk zie je Sarajevo staan op het bord…
Big smile en “landen”…

Eerst door het bekende “sniper alley” gereden om zo naar het uitkijkpunt over Sarajevo te rijden. Hier zie je de stad vanuit een prachtig punt, maar ook de grote begraafplaats met enorm veel graven.
Joris heeft eindelijk vrede gesloten met honden, en ja papa er zit er nu 1 in mijn kofferbak, hij kan niet wachten tot hij thuis bij jullie is…. (just kidding, het zijn er 3….)

Na deze mooie plek naar Hadzici gereden, en daar naar Sareni Centar gegaan waar een andere groep verbleef, hier genoten van de presentatie na een dag werken door Anita en daarna naar Hotel Hollywood gereden om te genieten van een warme douche, en fijn bedje, zonder jeukende mormels…

Wakker geworden en naar het Olympisch gebied gereden op de Igman, hier de skischans gezien (waar in 1984 de olympische spelen plaatsvonden) en daarna naar het Olympisch hotel gereden en daar al sneeuwhappend (ja nu hoezo veranderlijk het weer hier) veel indrukwekkende en moeilijk bevatbare dingen gezien. Hoe vaak ik er ook geweest ben, het blijft bizar.

Na deze heavy dingen naar Zetra gereden voor een ontmoeting met mensen om de voorbereiding van het Kid’s Festival te bespreken. Veel inspiratie opgedaan, de kinderen gaan weer genieten dit jaar !

Mijn groep (vitalis welzijn uit Breda) was onderweg vanuit Mostar naar Kakanj met de Bus (ongeveer 3 a 4 uur rijden). Joris en ik waren hier rond 19:30 en rond 20:30 kwam de groep aan, gesloopt, moe maar op het 1e gezicht een vrolijke, jonge, puberende boel.

Ook hier in Kakanj zit ik nu om 02:09 beneden om op internet te kunnen om dit verslag te plaatsen maar vooral om aan de jeukende beestjes te ontsnappen, Joris is er immuum voor, damned !
Zelfs hondenshampoo is niet voldoende!


Ben erg benieuwd hoe "stil" het is op Titurel ! Remco & Karen, bewaar de eieren goed voor me, ben ze weer eens vergeten. Hoe is het met Dominique? En hoe was Peer zijn vakantie? Zijn jullie allemaal wel lief voor Cat? Hoooooop dat jullie goed voor haar zorgen !
Op onderstaande link zijn alle foto's te vinden,

https://picasaweb.google.com/117238435682122663547/Bosnia2012#

have fun ! Liefs uit Kakanj